Home sweet home
Blijf op de hoogte en volg Juul
17 Januari 2014 | Nederland, Gouda
Sinds gisteren ben ik weer thuis, en gelijk back to reality. 's avonds trainen en vandaag alweer langs werk om van alles te regelen...
(en foto's van de afgelopen 2 blogs op internet zetten, zoals beloofd...)
Maar wel nog steeds aan het nagenieten van de afgelopen weken. het was echt heerlijk, ondanks dat mijn kansen op longkanker de afgelopen 6 weken waarschijnlijk minstens verdubbeld zijn. dat krijg je ervan als iedereen rookt en je door de luchtvervuiling de zon niet meer kan zien vanuit het centrum van de stad. Maar het is nog altijd beter pruimtabak. NIks zo ranzig als mensen die paars-roze smurrie tussen hun tanden hebben en dat vervolgens de hele dag door op straat spugen. Ieeeuuww. En als ze dan toch per ongeluk naar je lachen, proberen stoicijns naar hun ogen te kijken of toch ineens heel dringend iets uit je handtas nodig hebben.
Daarnaast heb ik nog wat shopping te doen, want ik ben er achter gekomen dat Hello Kitty hartstikke hip is. bij voorkeur in de vorm van Hello Kitty sokken in roze sandalen met glitters. (voor alle leeftijden en geslachten..) en als je dat dan niet draagt, draag dan op zijn minste plastic ballerinas in een opvallende kleur. En ik heb hier thuis helemaal niks van Hello Kitty en ook geen plastic ballerinas. zelfs helemaal geen ballerinas.
Dus ik ging vandaag naar de stad, waar ik overstak zonder te kijken, want de afgelopen 6 weken heb ik ook geleerd dat belijning op de weg totale onzin is. Je kunt gewoon rijden waar je wilt zolang je een goede toeter en rem hebt. En degene die het hardste toetert heeft voorrang. heel simpel. Niks zebrapaden en stoplichten.
En dat werkt hetzelfde als je het niet met elkaar eens bent. je schreeuwt gewoon heel hard en wie het hardste schreeuwt en het langste volhoud heeft gelijk.
Maar er is ook een oplossing als je geen zin in schreeuwen hebt. gewoon ja zeggen. Ja of OK is het antwoord op alles, ook al is het eigenlijk nee. En eventueel kun je het aanvullen met "Later, "oke" of "fine". Of gewoon "yes, yes" zeggen.
Zelfde als iemand aan je vraagt hoe ver iets is, of hoe lang het nog duurt, dan geef je gewoon een grove schatting ook al heb je geen idee.
Ik ben erg goed geworden in omrekenen: als iets nog 5 min duurt dan is dat in werkelijkheid minimaal 20 min. Afstanden daarentegen worden vaak ruimer ingeschat. wanneer iets volgens een aziaat 20km is, is het meestal maar een km of 5. misschien komt het door die korte benen dat het verder lijkt?
Aan bovenstaande raak je heel snel gewend (al dan niet gedwongen), waar ik minder goed aan kon wennen is alle baby's, kindjes, schattige meisjes, hondjes en omaatjes die schaamteloos ingezet worden om de winst te verdubbelen. En dat entree en bus tickets voor buitenlanders 10x zo duur zijn als voor de locals, je bent echt een soort wandelde geldautomaat.
En op sommige plekken, vooral in Myanmar/Birma, ben je als blonde blanke zelf net zo'n attractie voor het land als het land voor jou. Aanraken van blonde haren en blanke huid is dan ook een iets fantastisch. En als inwoner van Birma kun je dat ook gewoon doen als je daar zin in hebt en zonder het te vragen. Je mompelt gewoon iets in een Birmees dialect. dat verstaan die buitenlanders toch niet, of ze zeggen toch gewoon overal "yes" op. Dat hebben ze namelijk in Thailand geleerd waar ze waren voordat ze naar Birma kwamen.
En dan nog 1 ding over die aapjes die iedereen altijd zo lief en schattig vind, dat zijn ze absoluut niet. Aapjes zijn NIET schattig, het zijn allesverscheurende monsters met een voorkeur voor vlechten, paardestaarten, hoeden, petten, camera's, waterflesjes en alle andere dingen die los zitten of aan je tas hangen. Dus wees gewaarschuwd...
En als laatste:
Tissues, tissues, tissues, tissues, en handcleanser..
Maar het was toch fantastisch..:D
(en foto's van de afgelopen 2 blogs op internet zetten, zoals beloofd...)
Maar wel nog steeds aan het nagenieten van de afgelopen weken. het was echt heerlijk, ondanks dat mijn kansen op longkanker de afgelopen 6 weken waarschijnlijk minstens verdubbeld zijn. dat krijg je ervan als iedereen rookt en je door de luchtvervuiling de zon niet meer kan zien vanuit het centrum van de stad. Maar het is nog altijd beter pruimtabak. NIks zo ranzig als mensen die paars-roze smurrie tussen hun tanden hebben en dat vervolgens de hele dag door op straat spugen. Ieeeuuww. En als ze dan toch per ongeluk naar je lachen, proberen stoicijns naar hun ogen te kijken of toch ineens heel dringend iets uit je handtas nodig hebben.
Daarnaast heb ik nog wat shopping te doen, want ik ben er achter gekomen dat Hello Kitty hartstikke hip is. bij voorkeur in de vorm van Hello Kitty sokken in roze sandalen met glitters. (voor alle leeftijden en geslachten..) en als je dat dan niet draagt, draag dan op zijn minste plastic ballerinas in een opvallende kleur. En ik heb hier thuis helemaal niks van Hello Kitty en ook geen plastic ballerinas. zelfs helemaal geen ballerinas.
Dus ik ging vandaag naar de stad, waar ik overstak zonder te kijken, want de afgelopen 6 weken heb ik ook geleerd dat belijning op de weg totale onzin is. Je kunt gewoon rijden waar je wilt zolang je een goede toeter en rem hebt. En degene die het hardste toetert heeft voorrang. heel simpel. Niks zebrapaden en stoplichten.
En dat werkt hetzelfde als je het niet met elkaar eens bent. je schreeuwt gewoon heel hard en wie het hardste schreeuwt en het langste volhoud heeft gelijk.
Maar er is ook een oplossing als je geen zin in schreeuwen hebt. gewoon ja zeggen. Ja of OK is het antwoord op alles, ook al is het eigenlijk nee. En eventueel kun je het aanvullen met "Later, "oke" of "fine". Of gewoon "yes, yes" zeggen.
Zelfde als iemand aan je vraagt hoe ver iets is, of hoe lang het nog duurt, dan geef je gewoon een grove schatting ook al heb je geen idee.
Ik ben erg goed geworden in omrekenen: als iets nog 5 min duurt dan is dat in werkelijkheid minimaal 20 min. Afstanden daarentegen worden vaak ruimer ingeschat. wanneer iets volgens een aziaat 20km is, is het meestal maar een km of 5. misschien komt het door die korte benen dat het verder lijkt?
Aan bovenstaande raak je heel snel gewend (al dan niet gedwongen), waar ik minder goed aan kon wennen is alle baby's, kindjes, schattige meisjes, hondjes en omaatjes die schaamteloos ingezet worden om de winst te verdubbelen. En dat entree en bus tickets voor buitenlanders 10x zo duur zijn als voor de locals, je bent echt een soort wandelde geldautomaat.
En op sommige plekken, vooral in Myanmar/Birma, ben je als blonde blanke zelf net zo'n attractie voor het land als het land voor jou. Aanraken van blonde haren en blanke huid is dan ook een iets fantastisch. En als inwoner van Birma kun je dat ook gewoon doen als je daar zin in hebt en zonder het te vragen. Je mompelt gewoon iets in een Birmees dialect. dat verstaan die buitenlanders toch niet, of ze zeggen toch gewoon overal "yes" op. Dat hebben ze namelijk in Thailand geleerd waar ze waren voordat ze naar Birma kwamen.
En dan nog 1 ding over die aapjes die iedereen altijd zo lief en schattig vind, dat zijn ze absoluut niet. Aapjes zijn NIET schattig, het zijn allesverscheurende monsters met een voorkeur voor vlechten, paardestaarten, hoeden, petten, camera's, waterflesjes en alle andere dingen die los zitten of aan je tas hangen. Dus wees gewaarschuwd...
En als laatste:
Tissues, tissues, tissues, tissues, en handcleanser..
Maar het was toch fantastisch..:D
-
17 Januari 2014 - 17:34
Astrid Verkroost:
Hoihoi, Ik moet erg lachen bij dit verslag! Enig om daar allemaal deel van te zijn. Liefs. -
17 Januari 2014 - 23:11
Marjan:
Lieve Juul
Wat een leuke verslagen heb je geschreven ,ik kreeg echt het gevoel dat je ons mee nam op deze geweldige reis. Je foto"s zijn waanzinnig en maken de reisverhalen echt af,geweldig
Liefs -
18 Januari 2014 - 15:43
Henny:
Zelfs de kleinste kids zeggen al...dollars, dollars of money!!!
En wat die apen aangaat...het is tuig...ze pakken alles en vooral van toeristen
!!!
Zijn soms ook nog heilig. Krengen zijn het.
maar ja....we zijn echt wandelend gelduatomaten...we zijn toch rijk genoeg om daar naar toe te gaan.
dank je wel voor je verslagen. Ik heb genoten!!! -
20 Januari 2014 - 10:22
Natascha:
whahahah, geweldig!
Welkom thuis. -
25 Juni 2014 - 12:12
Zuster Keetje En Zuster Annemarie :):
Hoi hoi! We zijn erg benieuwd naar je belevenissen in Afrika!! Ben je al een beetje geacclimatiseerd daar? De bewoners zijn ook erg nieuwsgierig naar je blog!
Veel plezier daar, groetjes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
