Weekendje hand-in-hand project

Zoals ik al zei, het eerste weekend zouden we naar het Hand-in-Hand project in Nkoranza. Dat is een project voor voornamelijk verstandelijk gehandicapten, die daar leven, school krijgen en allerlei handenarbeid leren. ze maken tassen, armbandjes, schilderijen etc. het is een project wat zichzelf onderhoud. Op het terrein kun je niet alleen slapen, maar ook ontbijt, diner, drankjes e.d. krijgen en er is een winkeltje. allemaal redelijk goedkoop. voor 50 cedi pp (das ong. 12,50) hebben we er 2 nachten geslapen incl ontbijt, 1x diner en drinken.
maar goed, vVrijdag in de middag weg, met de tro tro (afgeragd minibusje, rijp voor de sloop) naar Techiman (4 uur) en dan vanaf daar een taxi (30 min). tegen 3 uur kwamen we bij het tro tro station, kaartjes gekocht en wachten maar tot de tro tro vol zit. En telkens als we dachten dat tie niet voller kon kwam er nog iemand bij. uiteindelijk zaten we met 22 man en een kind in dat ding en konden we eindelijk vertrekken. baggage onder de stoelen en op het dak 2 motorbikes.
het eerste uur ging redelijk soepel, totdat we bij een politiepost kwamen waar we moesten stoppen om de papieren voor de motorbikes op het dak te laten zien. bleek dat die man een kopie mee had ipv origineel, dus de politie wilde ons er niet door laten... de chauffeur, en later ging de halve tro tro zich er mee bemoeien, praten, smeken, boos worden maar t hielp allemaal niet. na bijna een uur stil staan en veeeeel mopperende boze passagiers hebben ze de politie denk ik maar gewoon geld gegeven en mochten we door rijden. kwamen dus pas tegen 9 uur in Techiman aan.. in de tro tro zat nog een vrouw die naar Nkoranza moest, dus konden we met 4 precies een taxi delen. dachten we.. want na 9 uur savonds rijden er alleen 7p taxi's. dus maar weer even wachten.. uiteindelijk kwamen we ergens tussen 10 en half 11 aan, zoeken naar de hand- in-hand lodge, want dat zou volgens de reisgids heel duidelijk aangegeven zijn, niet dus. uiteindelijk maar gebeld en zijn ze ons met zaklampjes komen halen...:-)

De volgende ochtend dus pas echt het terrein kunnen zien, en de gehandicapte kinderen ontmoet. daarnaast hebben ze nog een paar ezels en kippen enzo.. dus volle boel, maar ook veel ruimte dus je merkt het niet heel erg.
De eerste dag zijn we vanaf het project naar een monkey sanctuary gegaan, echt super leuk! 2 groepen met aapjes gezien, ook best wel van dichtbij, (met behulp van wat nootjes) een apen begraafplaats en een boom die aan de binnenkant hol was met allemaal gaten erin, perfect om in te klimmen..:-)
en daar ook maar vast de eerste souvenirs ingeslagen, daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen toch..
Verder nog wat in Nkoranza rond gelopen, waar alle kinderen heel graag op de foto wilden, zodra ze de camera zagen gingen ze al staan en waren dan helemaal blij als ze daarna de foto mochten zien.
Toen we thuis kwamen waren we eigenlijk van plan om nog even te gaan zwemmen want er zat een klein zwembadje bij het project. maar die bleek bijna leeg te zijn. gelukkig begon het toen te regenen en bedacht iemand dat we die bikini niet voor niks bij ons hadden dus dat we net zo goed even in de regen konden gaan, dus wij bikini aan en in de regen. met een watermeloen, want die waren we toch al aan het eten en dat spoelt lekker makkelijk af. het was echt heeeerlijk! lekker afgekoeld.. denk wel dat iedereen een beetje raar stond te kijken van 3 blanken die in hun bikini in de regen rondrennen met een watermeloen :-)

De volgende ochtend na het ontbijt zijn we nog een rondje gelopen over het project en begon net de kerkdienst speciaal voor hen, dus werden we uitgenodigd om even te komen kijken. echt heel bijzonder! de kinderen maken muziek en lopen/rennen/dansen in een rondje, sommigen gaan echt helemaal uit hun dak! ook een aantal kids in een rolstoel worden in het rond geduwd en ook wij moesten er natuurlijk even aan geloven.. echt hilarisch..
Na een uurtje wel weer op weggegaan want we wilden onderweg naar huis nog een stop maken bij de Kintampo waterfalls, door de regen zouden ze extra mooi zijn.
het was een korte trail van ong 5 min en daarna 3 levels van de waterfall waarbij de laatste de grootste was. leuk om even te doen, maar zeker niet de mooiste die ik ooit gezien heb.
Na de watervallen wilden we langs de weg gewoon een taxi stoppen om terug te gaan naar Kintampo town en daar weer met de tro tro te gaan, maar alle taxi's die langskwamen zaten vol.. en toen ging het ook nog regenen maar niemand stopte. totdat Tove (een van de andere vrijwilligers) haar camera pakte om een foto te maken van een overvolle motorbike met laadbak. die stopte om op de foto te gaan dus ik vroeg of we dan niet mee konden rijden. en ja hoor in de overvolle bak werd tussen de vrouwen en aardappels wel even plek voor ons gemaakt. super grappig :-)
hij ging alleen net voor het dorpje de andere kant op dus de laatste 5 min moesten we nog lopen, maar gelukkig niet het hele stuk want dat was echt ruim een uur lopen geweest.
En daar maar weer wachten op de tro tro, ook dit keer duurde het 1,5 uur ofzo voordat hij vol zat. maar het was zondag, 4 uur, en dan voetbalde Nederland. Dus wij vragen aan de chauffeur of hij een radio in de tro tro had zodat we onderweg konden luisteren.. dat had hij, maar het duurde nog even voordat we weggingen dus hij had een klein radiotje op batterijen geregeld zodat we ook buiten de tro tro alvast konden luisteren. precies toen de eerste helft afgelopen was hielden de batterijen ermee op... en konden we ook de tro tro in. waar de radio het dus helemaal niet deed helaas. via de whatsapp werden we op de hoogte gehouden en bij de 1-1 wij heel hard juichen in die tro tro... iedereen wakker en ze dachten echt dat we niet spoorden. wij uitleggen, wilden ze ook ineens allemaal weten hoe t ging. dus bij de 2-1 ging de hele tro tro uit z'n dak.. die ghanezen zijn echt zo uitbundig!
het weer buiten deed ook mee, enorme storm, een uur lang achter elkaar bliksem, je kon het hele landschap zien, echt bizar.
Helaas was het ook in dit weer dat ik er op het tro tro station nar het uitstappen achter kwam dat ik m'n portomonnee kwijt was.. waarschijnlijk in de tro tro laten liggen omdat ik onderweg ergens een zakje water had gekocht. We zijn dus op het station maar gaan zoeken naar de goede tro tro,tot een man aan ons vroeg waar we heen wilden en hij, na uitleg, de tro tro voor ons ging zoeken in de regen. Na een minuut of 10 kwam hij terug met de mededeling dat deze al naar de nachtstalling was. De taxichauffeur die ernaast zat hoorde dat en wilde ons wel even brengen. (lucky me)Daar aangekomen stond onze tro tro daar inderdaad, met een paar slapende mensen erin, en mijn portomonnee :-)
je maakt nog eens wat mee zo..

de week erna weer "gewoon" aan het werk in het ziekenhuis, op maandag ochtend wel gelijk al een lekke band maar die kun je voor zo weinig geld laten maken dat die arme jongen niet eens genoeg wisselgeld had toen ik met iets groter biljet wilde betalen. plechtig beloofd om het de volgende dag te komen brengen en dat mocht gelukkig. (wel met de toevoeging van z'n buurman dat ik de doctor uit het hospital was dus dat ik echt wel terug kwam)

Dinsdag ben ik nog naar Judah Mahama geweest, een project voor tienermeisjes die door hun familie weggestuurd zijn om te gaan werken zonder dat ze naar school geweest zijn. Veel belanden ze da in de prostitutie of bij familie in de grote stad als een soort van slaafje. een aantal hebben kinderen (of miskramen).
ze leven met z'n 30-40en samen en krijgen naailes, en als er een vrijwilliger is ook lezen/schrijven, engels, rekenen e.d. hier heb ik ook wat schoolspulletjes achter gelaten die ik van vrienden meegekregen had. ze zijn namelijk voor een groot deel afhankelijk van donaties, dus er is geen geld voor dat soort dingen, soms vasten ze al een dag omdat ze te weinig eten hebben...

morgen ben ik jarig, al toch wel heel anders zijn dan thuis! ben erg benieuwd...heb ballonnen voor de kids thuis meegenomen en ga gezellig lunchen met de andere vrijwilligers en 's avonds nog wat drinken, dus t word vast wel wat..:-)